کد مطلب:94440 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:223
[صفحه 115] قناعت بی مانندی كه علی (ع) داشت. آنهم با چنان روح غنی، و دل بی نیاز به ثروت فریبنده دنیا، او را نمونه عالیترین گیتی رها كردگان ببار آورده بود. پرهیزكار بی نظیری كه فردوس پایدار را به دنیای ناپایدار سودا كرده، ردای پشمینه و كمربند لیف خرمائی و پای پوش چرمینش، گویای این حقیقت بود كه درون خانه اش نیز حصیری بهر خفتن و كاسه گلینی برای آبخوردن و یكی دو دست افزاری این چنین برای گذران عمر كوتاه این دنیا، بیشتر چیزی نخواهد بود. چنین غنی قناعتگری، از تكثیر ثروت و مال و منال دنیا عاجز نبود. چه بسا اگر روزی چنین اراده می كرد، دودمانی را ثروت بی كران می بخشید. اما با اینهمه توانائی، چنین سودائی در سر نداشت اینك طنین آهنگ قناعت و درویشی را از محراب مقدس سخنان جانفروزش بشنوید و بنگرید چگونه آداب زندگی می آموزد چه نیكوست كه بر بی برگی خویشتن شكیبا باشیم و چشم طمع از ثروت دیگران فرو پوشیم پس از درود بی پایان و ستایش یزدان، بدرستی كه باران رحمت الهی از آسمان مهر و محبت ریزان است و بر جان و دل همه آدمیان، بی هیچ كاستی و یا فزونی، یكسان می بارد. از اینرو اگر در میان برادران دینی و نزدیكان و خویشان، باشند كسانی ك ه از فزونی هائی در مال و منال و یا علم و دانش، دل به حسد بسپارند، هرگز شایسته اینان نیست كه اندیشه به فتنه و فساد بیالایند همانا آنان كه راضی به رضای خدا هستند، پسندیده نیست كه خویشتن را به افكار ناشایست درآمیزند و كردار ناموزون پیشه كنند، تا خود از زشتی رفتار خویشتن شرم زده شده و فرومایگان فریفته آنان گردند چنین شخص كج اندیشی، بسان قمار باز پاك باخته ایست كه در انتظار لحظه پیروزی است تا تیر از تركش رها سازد و آنچه به خسارت باخته به غنیمت باز گیرد. در برابر این خفته بخت، مسلمان بیدار دل كسی است كه دست از خیانت شسته و امید به مهر یزدانی بسته، و در این امید، دو اندیشه در سر پرورد: یا به دعوت حق لبیك گوید و مشتاق، رو بسوی بركات جاودانی كند، كه به از آن در عالم هستی نیست، و یا غرق در ثروت دنیوی شود و مال و منال در خاندانش فزونی گیرد كه بدتر از آن سرنوشتی نیست هوشیار باشید كه ثروت و فرزندان بسیار، كالاهای زیان زده دنیاست، و كردار بایسته و شایسته، پاداش گوهر بهای آخرت است. آگاه باشید كه گاه پروردگار توانا ثروت و مكنت را یك جا برای گروهی فراهم می آورد در میان این نعمات، از بیم آنچه خدای بزرگ شما را دور داشته، پرهیز كنید، و این بیم و پرهیز سزا نیست كه از سر عذری و بهانه ای باشد خدای را بستائید- نه از سر خودنمائی- و او را با تمام جان یاد كنید- نه بخاطر اینكه دیگران آوای شما را بشنوند- چه، آنكس كه جز این، برای كسی كاری كند، پروردگار اجر و پاداشش را بحساب آنكس كه مورد خدمت واقع شده، وا می گذارد دست طلب به امید اجابت بسوی پروردگار بلند می كنم تا مرا در اریكه شهیدان و جانسپاران راه خود منزل دهد، و بمن علو مقام و زندگی با نیكبختان بخشد، و افتخار مجالست و مرافقت با رسولان بمن ارزانی كند [صفحه 118] ای مردم، بدانید كه هرگز تنی از شما از خویشان و خاندان خود بی نیاز نیست، هر چند كه از باده شوكت و ثروت سرمست باشد. چنین كسی، پیوسته نیازی فقیرانه به یاوری و هدایت خاندان خود دارد و سخت محتاج به آنهاست بستگانش برای حفظ اسرار و نهفته های درونیش امین ترین كسانند. آنان بهنگام پریشان حالی و درماندگی، نیكوترین یاران راهند و در گرداب مشكلات و آشفتگی ها یگانه ناجی مهربانند. نام نیكوئی كه پروردگار به شایستگی بر وفق مرادش برای او، در میان مردم می پراكند و جاودانی می كند، پسندیده ترین ثروت و مكنت است، تا مال و منال زودگذر دنیای ناپایدار [صفحه 118] شما ای مردم، آگاه باشید كه نباید از نزدیكان و خویشانتان به هنگام تنگدستی و پریشان حالی روی بگردانید شایسته آنست كه به آنها احسان كنید و بدانید كه پرهیز از نیكوئی، ثروت را فزونی نمی بخشد، و احسانگری، اندوخته را كاستی نمی دهد. آنكس كه از بستگان و خویشان خود، روی برتابد، چنان است كه گوئی یك دست از ژنان گرفته شده و در برابر آن دستهای بسیاری از او ببریده شده است. و كسی كه با نزدیكان به فروتنی و مهربانی بیامیزد و در آشفتگی ها یار و همراه باشد، مهری جاویدان و سودی بی زیان برای خود اندوخته. چه، آنكس كه روی از یاری و لطف خویشان برتابد، اندك مهری از آنان دریغ داشته، اما به هنگامی كه فقیرانه نیازی به یاری آنان پیدا كند، بی شك بیاریش تن درندهند و دعوتش را نپذیرند از اینرو چنین كسی با دست خود، دستان یاوران و خویشان را بریده، و گام آنان را در خدمت به خود از كوشش باز داشته است
صفحه 115، 118، 118.